Dost başı düşman ayağı gözler
Gözlerimse sürekli ayaklarımı izler
Bana benden başka hasım gelmez
Ve de gerekmez

Satırlar arasında kendimi boğar
Elimdeki nacağı kendime saplar
İğne çuvaldız ayrımı yapmam
Kendime kendimden başka hasım bırakmam

Uzak duranım
Şuna buna yaklaşmayanım
Neden sorusundan bıkmayanım
Tezadımın doruğunda araştırmaktan uzağım

Bazı bazı yanılmaktan bile haz duyarım
Yanıltılarıma dahi tebessüm bırakırım
Erdeme ulaştığıma kanaat getirirsin
Hâlbuki tepki yeteneğimi kaybetmişim

Sen ne bilirsin?

Kuşatma altındayım
Özgürlüğümü unutalı asırlar geçmiş
Çehreyi görmezden gelmişim
Aynam ve ben teke tek kalmışız

Onca düşmanı neyleyim
Kendimi kendimle idare edenim
Dostum da düşmanım da benim
Mücadelenin neresindeyim?

Zafer?

Mağlubiyet?


Velev ki mağlubiyet
Yahut harika bir zafer
Artık ne fark eder?
Hayat müptezel
Yaşananlar gudubet

Kendi kendime sonsuzca bir mahkûmiyet…

mağlubiyet yada zafer öte tarafta belli olacak...
dünya fani, dünya boş gomancelu...